2e week

Maandag Eerste keer dat we een beetje uitslapen... Tot 8 / 8:30 uur maar liefst! Helaas is tegen die tijd alles uitgevallen; niet alleen wifi blijkt, ook electra en water. Dit schijnt behoorlijk regelmatig te gebeuren, niemand kijkt ervan op en zeggen ons dus: " komt goed, vanmiddag rond 16 uur (!!!!) zal het weer goed zijn..." ( whaaa....). Hoe doen ze dit met hun producten bv in de koelkast .... Het blijkt later waar; rond 17 uur is alles weer okee, maar veel dingen uit de koeling gooi ik toch maar weg. ( De melk is hier sowieso binnen 2 dagen zuur ( in de koelkast bedoel ik dus, wel een goed teken dat alle conservingsmiddelen worden weggelaten toch?)
Een uitnodiging van speciale pioniers zet onze ' planning ' ( gelukkig lag niet alles helemaal vast (-ja, we zijn al een heel klein beetje surinaams...- ) op z'n kop. We zouden eigenlijk volgende week zondag naar Nickerie gaan en dan maandag de boot naar Apoera nemen. Maar nu mogen we mee naar de binnenlanden voor de prediking (Donderskamp). Voor ong. 5 dagen, ook een echte onderneming hoor: Alles moet mee; eten, hangmatten ( ja een bed kun je vergeten hoor; het zal echt enorm primitief worden...; het échte prediken dus!) en ik weet niet al wat meer ... ( we krijgen nog een lijst van ze!) Dan moeten we een hoop regelen... De huur verlengen, de auto etc etc. We laten het nog even rusten... We weten ook niet goed wat tegen fam. Lapar te zeggen, want die hadden zaterdagavond gezegd erg graag mee te willen naar Apoera, waarop wij enthousiast hebben gereageerd...!
We gaan maar even uit, er even over nadenken. Best nog een vrij lange rit om er een middagje zomaar op uit te gaan.....(het schiet niet erg op over de binnenwegen hier...) naar : Domburg. Een gezellig klein plaatsje volgens de gids, met een leuk pleintje. Ik ben nog erg Europees ingesteld en kan dus geen ' pleintje ' vinden, we rijden er gewoon voorbij! Het zijn dus gewoon wat warungs ( eettentjes) met een paar bankjes onder de -hele- hoge bomen. Erg uitgestorven omdat de warungs pas om 16 uur open gaan. Er wordt hier gerenoveerd bij de steiger, men wilt hier een moderne jachthaven bouwen. Je kijkt uit op oost Paramaribo; je ziet de hoge Wijdenbosch brug liggen ( niet zo'n fraaie reputatie ook deze president...; geïllustreerd door het feit dat hij, om de verkiezingen te winnen pas de brug wilde openen toen hij kiezers aan zijn kant nodig had- vlak voor die verkiezingen dus.... - meer dan een maand na oplevering- Maar daarnaast: Fraude en corruptie is niets nieuws in Suriname). Wanneer het klaar is.....????? Dan rijden we terug richting white beach: écht idyllisch, heel mooi: bijna (!!) curaçao... Opgespoten wit strand met palmbomen en pinahutten aan de brede rivier...we vermaken ons, maar helaas wat kort want er is niets te krijgen; geen eten of drinken.... We moeten nú toch echt wat drinken! 's Middags zou ik meemogen naar een studie met Agnes Lapar. Helaas blijkt thuis ( whatsapp zie ik natuurlijk alleen thuis...)dat het niet doorgaat, voor niets dus terug gesjeest. ( het haasten moet je hier écht afleren hoor!!! Heel belangrijk dus om het hier vol te houden!) Om 14:30 uur gaan we dus maar lekker uitgebried javaans eten. Savonds bakken we pannekoekjes ( dat blijft de hele vakantie toch ook erg favoriet!), je krijgt meteen bewondering voor de vrouwen en mannen achter het fornuis in de hitte. Ze maken hier n.l. toch ook vaak wel werk van het eten ( en ook een favoriet gespreksonderwerp!) De meesten verbouwen zelf wat groente en hebben fruitbomen. ( Het ziet er soms niet uit, maar dat is een goed teken....niet bespoten etc.) Men merkt op dat er steeds meer mensen hiernaar teruggaan; het verbouwen van groente, fruit, etc. vanwege de inflatie.
Daarna bereiden we vast de gem. Bijbelstudie voor ( wat zijn we toch enorm blij met de library app!!!!)

Dinsdag We gaan op bezoek bij Ben en Gerda Vergouw ( ook al een familie waar we gastvrij werden ontvangen - eetadres- toen we nog pionierden in Ijselstein. Eerst werken we ' s ochtends samen in de dienst. Na het bewerken van een eerste gebied gaan we speciaal voor Frederik, zegt Ben, naar een ' javaans ' gebied ( Frederik wordt soms voor een surinaamse javaan aangezien, dus met hen contact leggen is eenvoudig). Een lange brede zandweg. Bij de laatste 'deur' krijgen Gerda en ik een heel leuk gesprek. We kunnen het filmpje laten zien bij deze vrouw en bieden bijbelstudie aan. Voorlopig vind ze een afspraak moeilijk ivm de vakantietijd, maar wil wel graag dat we terugkomen. Ze gaan naar Curaçao en ook de binnenlanden in. ( Dan schijnt dit toch ook populair bij sommige Surinamers... Tenminste; degenen die het zich kunnen permitteren natuurlijk). We eten daarna heerlijk bij Ben en Gerda en kletsen bij ( ook hier proberen we bijna 5 jaar, toen ze voor het laatst een dagje bij ons in Nederland in de dienst waren, in een uurtje of 2 alles 'in te halen'). Zij zijn hier nu 7 jaar, maar die ' tropenjaren' ( ik krijg langzaamaaan een beeld wat hier eigenlijk mee wordt bedoeld en vindt het zelf eigenlijk helemaal geen gek idee als ze hier het urenvereiste voor de pioniers zouden halveren ofzo....) beginnen hen een beetje parten te spelen ,met name Gerda, en binnenkort keren zij definitief terug naar Nederland ( ze zijn rond de 65 jaar). Gerda geeft zelf aan: " maar we hebben ons wel 7 jaar, 7 dagen per week ingezet" : maar er was niemand van ons die daaraan enigzins twijfelde! Ze hebben hun wijsheid, geduld, nederigheid, zachtaardigheid en liefde voor mensen hier helemaal totaal benut naar mijn idee...!
Bij terugkomst gauw nog even een duik in het zwembad! Dat is voor ons gevoel hier helemaal geen luxe, maar haast noodzaak...

Woensdag Vandaag staat het bezoek bij Bethel op het programma...: èn we mogen mee-eten! Sandra Hieralal ( en haar man Regender) heeft het via een br. geregeld. Tot haar verassing werden ze zelf ook voor het eten uitgenodigd! Eerst met hen tot 10:45 in de dienst.... Dan bij hen thuis nog een lekkere verse vruchten shake drinken....Verbaasde mij; want als je ook op Bethel eet, hoe haal je de tour binnen die tijd dan? Bethel is dus erg klein blijkt, niet zozeer het terrein zelf, maar er zijn ook maar weinig werkers nodig. Het vertaalkantoor is ook verplaatst, dus zijn er nog maar enkele vertalers/ adminisrtatieve krachten en 2 a 3 pers. voor op de technische afdeling nodig. Verder natuurlijk pers. Voor de was, schoonmaak en het onderhoud van de gebouwen. Er zijn maar rond de 40 prrsonen. Sommigen komen parttime op bethel, zo ook zelfs de kok. We kregen traditioneel surinaams eten; rijst en kip en kouseband. Bij een vriendin van Sandra - die er vanaf het begin, dwz vanaf 1994 - dient mochten we nog even 'snel' ( ja hier gaat het dan wèl! weer gedisciplineerd - tja, het is bethel hè- ) ijs eten... En dan dringt de tijd, ze moeten weer starten op tijd met werken! Het Bethelgebouw is stevig beveiligd. Er zijn ook 2 fulltime ' wachters' per 24 uur. De ' verhalen over roofovervallen, etc zullen dus echt waar zijn. ( Er is onders de surinamers geen eenduidend verhaal hierover, de één vindt dievenijzers overdreven, de ander zou niet zonder durven te leven. Ik vind het zelf toch wel een prettig idee dat we achter een politiepost zitten! De lectuur komt uit Selters. Het vertalen in alle inlandse talen is de grootste uitdaging en het meeste werk hier. De laatste tijd is er veel aandacht voor de hindoebevolking om die te bereiken in het sarnami.