2e deel 3e week

Donderdag

Dagje Paramaribo, aangezien we toch ook 'even' de visa moeten verlengen. Zoals verwacht gaat dit niet 1,2,3. Efficiëntie is hier niet de sterkste kant.
's Middags dan naar de binnenstad, de historische plekken bekijken. Eerst rustig door palmentuin ( oorspronkelijk een groentetuin),een oase in de stad. Maar Julien is weer onze opmerkzame gids; hij ziet daar n.b. Een kaaiman in t slootje! Ongelofelijk.....
Verder lopen we langs het presidentiële paleis ( aan de rand van palmentuin)de kade: fort zeelandia -het museum is helaas niet meer geopend - (wat we meteen zullen associeren met negatieve oude en ook recente geschiedenis), de mooie koloniale huizen...Sinds 2002 nemen de historische panden uit de koloniale tijd een plaats in op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Suriname rekende zo op internationale subsidies om de gebouwen te onderhouden, maar het werkt echter andersom. Suriname heeft de morele plicht om zelf de binnenstad te onderhouden en te renoveren voor toekomstige generaties. Aangezien dit moeizaam ging dreigde de vermelding op de lijst in 2013 te worden geschrapt. Sindsdien zijn er toezeggingen om alsnog te renoveren. Omdat er geen hoogbouw kwam en de meeste huizen werden omgeven door een erf ontstond er een uitgestrekt stedelijk gebied. Paramaribo is dus naar onze begrippen geen stad, maar eerder een dorp te noemen.
We komen langs het onafhankelijkheidsplein; waar op zondagochtend fanatieke wedstrijden met kleine zangvogeltjes ('Twatwa') worden gehouden. Omdat er best aardig wat geld mee kan worden verdiend zie je de hele week door m.n. mannen overal hun vogeltje mee naar toe slepen... Die nemen ze mee naar de meest lawaaïge plekken in de hoop dat de stembanden van de vogel zich verder ontwikkelen... In de koloniale tijd werd dit plein het 'Oranjeplein' genoemd. Hier resideerde vroeger de gouverneur, de president ( Bouterse) ontvatngt er wel gasten nu, maar woont er niet. We lopen verder langs de waterkant en eindigen met een typisch creoolse maaltijd bij een restaurantje aan de waterkant. Frederik uiterst tevreden met djogo parbobier! ( ik dacht ik bestel een 'flesje' bier voor hem ...). Op de achtergrond zien we de wijdenboschbrug die beide oevers van de surinamerivier verbindt. We zien ook het standbeeld van Wilhelmina ( die de dag vóór de ondertekening van de onafhankelijkheid op 25 november 1975 van haar sokkel werd gehaald en verplaatst..!?)

Vrijdag
'Sochtends eerst wat straatwerk en een nabezoekje behartigen... Beloofd terug te komen bij een meisje die werkt bij de sportschool, die de goed nieuws brochure heeft genomen en het filmpje voor studie heeft gezien; we willen een 1 e keer studie proberen... Helaas is zij er niet. Zoals meestal hier, spreken we dan maar met een collega van haar en zo heb je er dan weer een nabezoek bij! Vandaag leveren we de auto weer in, maar gaan we toch nog even genieten van Parabello. Niet erg veel tijd, maar Marron wil toch nog even de 'zip line ' doen.

Zaterdag
Velddienst. We mogen mee met Vincent Blank. Eerst gaan we van huis tot huis, ik werk met Marron. We krijgen een bijzonder gesprek bij een oude javaanse vrouw. Ze vind het geweldig dat we dit werk doen in onze vakantie en is erg onder de indruk van Marron. Marron bewijst weer goed met een 'oudje' te kunnen omgaan! We bespreken wat uit de goed nieuws brochure, maar ze kan zelf niet lezen helaas. Ze zal het aan haar kinderen geven die op hetzelfde erf een huis hebben gebouwd. Ze is erg gelovig en vind dat mensen zonder geloof een ' leeg' bestaan leiden. We mogen een foto van haar nemen. Vincent kan daarna met mij wat nabezoeken doen. De meesten willen weer lectuur. Ze weten soms precies hier welke uitgave ze nog moeten krijgen met welke onderwerpen; het wordt dus wel gelezen. Eén nabezoek is heel bijzonder. Als jong meisje nam haar moeder altijd lectuur voor haar. Ze wist het precies te benoemen; het gele bijbelverhalenboek, het rode eeuwig leven boek en recent had ze ook het 'leert de bijbel echt boek'. Vaag was het verhaal dat ze alle boeken niet meer in haar bezit had. Ze kon me precies vertellen hoe het studeren moet; alinea lezen, tekst opzoeken, bespreken, etc. Ze had ook wel contact gehad met een zst. maar daar had ze wat problemen mee gekregen. Intussen vroeg ik wat haar man er van vond ( hij was nl oorspronkelijk het nabezoek), aangezien ik bedacht dat dat het probleem misschien kon vormen... Ze zijn hindoes, maar hij vind het prima. Ze smeekte me bijna om terug te komen en zou er om bidden zei ze. Ze verlangde ook erg naar de opstanding om haar moeder weer te zien. Het was echt een heel bijzonder gesprek, hopelijk kan ik de laatste dag dat we in Lelydorp zijn nog terug gaan...
's Avonds nu echt afscheid in de zaal.... En wat een verrassing: Sheila heeft als afscheid cake, hartige hapjes gemaakt en siroop: zó lief! Ze moet nog worden gedoopt ( as congres) en nu al zó betrokken! En ook nog meer bijzonder omdat we zelf hebben gezien dat ze het echt niet breed hebben!

Zondag
Rond 900 uur vertrekken we nu dan toch naar Nickerie, een flinke rit; zo'n 4 uur rijden. Je ziet het landschap veranderen, veel landbouw ( verbouw van groenten, ook wat veeteelt, allemaal vrij kleinschalig). De rit wordt pas echt wat spannender wanneer er een pickup voor ons rijdt met..... Een anaconda! Wat een beest! Indrukwekkend!!! De mannen kwamen hem tegen omdat hij een hond had gedood... Wat een enorm beest...een enorme kop! Hij kan dus zonder moeite zo'n hond verzwelgen...whaaaaaa
We mogen vannacht ( en ook op de terugweg van Apoera) bij een speciaal pio.echtpaar : Stef ( uit nederland, chinese veld) en Marjan Vorstenbosch logeren. Ze hebben echt aangedrongen dat we komen. De sleutel ligt klaar en samen met de taxi chauffeur die ons heeft gereden ( ook een broeder) kunnen we naar binnen, het eten heeft ze de avond ervoor voor ons bereid. Nu zijn ze nog tot een uur of 14 uur bij studies. Wat een bijzonder stel!!! Een super voorbeeld van gastvrijheid. Ze hebben haast doorlopend gasten, pioniers die een nachtje logeren of families zoals wij of needgreaters. Iedereen gaat zijn gang en voelt zich dus thuis bij hen. Grote vraag is waar ze de energie vandaan halen, ze zijn n.l. ook nog in de vervangende kringdienst! Als ze er niet zijn krijg je de sleutel van hen. Dit is weer een les voor ons, meer gastvrijheid betonen; dat brengt ons écht dichter bij elkaar!!!! 's Avonds bezoeken we met hen nogmaals de vergadering ( geestelijk voedsel krijg je niet gauw teveel toch?). Nickerie bestaat vnl. uit hindoes.