2e deel 2e week

Donderdag
We mogen mee naar studies van Agnes; ik eerst om 9:00 uur, maar de vrouw appt dat 10 uur beter is ( flexibel zijn, vooral hier!) Een hele leuke studie die ook zelf goede vragen stelt! Frederik gaat om 12.15 uur met Agnes op pad. Het is een man die christen is die naar ebg gaat of volle evangelie, zijn vrouw is hindoe.
Agnes heeft recent de pioniersschool gehad ( ze kan echt heel leuk onderwijzen met illustraties en goede standpuntvragen) en pioniert nu ong. 2 jaar. Ze werkt ( eigen pedicure salon), haar man heeft een herseninfarct gehad ( in Nederland en was volledig verlamt(!), kan nu weer fietsen etc. Eerst reisde hij elk jaar naar Nederland voor onderzoek en check-ups. Nu heeft hij er geen zin meer in en vind de reis ook te duur. Het is zijn enige zorg hier: Dat de gezondheidszorg niet goed is, in ieder geval stukken minder. ( Een anekdote is : er zou een nieuw ziekenhuis komen, zodoende was er een groot feest toen de eerste steen werd gelegd... Helaas bleef het bij de eerste steen....máár het feest was er toch mooi geweest!!!!)
Ze hebben 2 kinderen, al met al heb ik er bewondering voor dat ze pioniert....( hier ga je jezelf best weer eens onder de loep nemen of je tóch misschien je dienst niet kan uitbreiden... Ze pionieren hier vaak onder niet al te gemakkelijke omstandigheden. Hier hebben ze andere schema's en doen ook veel studies 's avonds tot 22:30 à 23:00 uur en b.v. ook doorgaan op zondagmiddag: in de ochtend werken ze dan eerst mee met de gemeentelijke actie: Wat ook opvallend is: vaak gaat het hele gezin een gezin studie geven; de kinderen van de getuigen-ouders geven dan p.p. studie aan de kinderen in dat gezin, ieder heeft zijn eigen studie en ook de verantwoording daarover.....
Julian, de jongste zoon ( 9 jaar) van Agnes en Dennis Lapar, werd gelijk dikke vrienden met Julien. Ze hebben heel erg veel gemeen. Na de laatste studie deze middag mocht hij komen logeren..... Hij bleef trouwens uiteindelijk gelijk voor 3 (!) nachten...( Alweer: wie haalt het in zijn hoofd om zijn kind bij 'wildvreemden' achter te laten voor een paar nachten??? Dit kan echt alleen maar bij de getuigen toch?)
De rest van de dag besteden we veel tijd om dingen te regelen voor de tocht naar Donderskamp ( de binnenlanden). Sandra staat altijd voor ons klaar met goede tips en met ons mee te denken... Ook fam. Vorstenbosch ( speciale pioniers in Nickerie) reageren heel gastvrij, zij wijzen ons er steeds op wanneer onze trip naar Apoera niet doorgaat, we nog steeds van harte welkom zijn om bij hen te logeren. Ze hebben het druk -ze zijn in de vervangende kringdienst ook- maar willen ons graag ontvangen en leren kennen. Dat kunnen we dan toch niet afslaan...?

Vrijdag gaan we naar het 'echte' Parabello: Nu Agnes ons foto's liet zien heb ik bemerkt dat we 's woensdag's in onze eerste week verkeerd zaten. Niemand vond het dan ook vreemd dat we er niet durfden te zwemmen; zelf wil men dat toch ook echt niet i.v.m. de piranha's! Ik dacht dat wij misschien de bangerds waren!
We halen Julien op en Julian gaat ook mee: deze twee worden haast onafscheidelijk. Een ontzettende mooie plek met zelfs een canopee/ kabelbaan ( over het water!) Als je helemaal rond gaat ben je bijna een uur kwijt! Persoonlijk vind ik dit nog mooier dan colakreek. Door de bauxietwinning ( gebruikt om aluminium van te maken, oa bv voor de vliegtuigbouw, inmiddels is Suriname in dit opzicht voorbijgestreefd door Australië, Brazilië en China, in de jaren 50/60 was Suriname echter goed voor 20% van de wereldwijde bauxietwinning) zijn de kreken ontstaan, omdat er diep is gegraven en zodoende is het water heerlijk koel!
We slaan eten in ( chinees) en picknicken er en proberen ook onze hangmatten uit die we zoëven kochtten voor onze tocht naar de binnenlanden. Op tijd weer terug voor de avondactie om 17:30 uur!!! Met alle gemak krijgen we gesprekjes, laten filmpjes zien en richten zelfs een bijbelstudie op voor morgen....

Zaterdag
Gezamelijke actie. Er is maar een klein groepje. Ik werk met een zuster genaamd Sheila, van indiaanse afkomst ( een schoonzus van Edith met wie ik vorige week werkte). In het gebied wonen hindoes en indianen en enkele creolen door elkaar. Enerverend dus wat betreft gespreksonderwerpen. Toch hoef je het niet heel erg moeilijk te maken. Je kunt gewoon spreken over de wereldtoestanden of dingen als gezinsleven. Alweer kun je vrijwel bij iedereen een gesprek voeren. We gaan even naar de afspraak voor een bijbelstudie, een jonge moeder, die in de straat woont van de koninkrijkszaal ( ook al zijn ze hier regelmatig aan het prediken, velen blijven belangstelling tonen en lectuur nemen en ook studie aannemen, niemand vind het bezwaarlijk als ze ons zó vaak bezig zien.) Helaas is zij er niet, ik had de les moeten leren dat ze hier vaak om een telefoonnr. vragen om te appen of te bellen en zonodig de tijd te verzetten / aan te passen omdat ze weg moeten of het gewoon helemaal vergeten zijn ( hier onthouden ze alleen iets wat op dezelfde dag is afgesproken; nou ja positief gezien : Lijkt het wel 'n beetje op de raad van Jezus:"ieder dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad", ja ze leven hier eigenlijk per dag)
Ik heb wel bewondering voor Sheila; ze doet alle moeite om vervoer te vinden voor de vergaderingen en actie; de bustijden komen meestal niet goed uit. Ze woont vrij ver van de zaal, ong. een ruim half uur, het laatste stuk over flinke hobbelige zandwegen. Elke keer rijd ze met iem. anders mee die dan weer een plek heeft. Haar man en 6 kinderen ( de oudste is 18 jr.) krijgen allemaal studie , maar gaan niet vaak mee naar de vergadering. Meestal is alleen het jongste jongentje er altijd bij. Ze hebben alleen de beschikking over een brommer, er is ook een auto maar die staat al een jaar bij de garage voor reparatie ( geen geld dus kennelijk...) Toch zit ze weer, net als ons, ' fris en fruitig' die avond - om 16:45 alweer -, in de zaal. Ze vind het heel jammer dat we er niet bij zullen zijn met het congres; dan wordt ze gedoopt! Deze week start ze met het eerste deel van de doopvragen.

Zondag smorgens actie gezamenlijk om 9:05. Ik werk met Shanee, de dochter van Kross (13jr). Leuke gesprekjes weer. Daarna rijden we achter Hesdy ( Rechards!) aan ( hij hield deze morgen een lezing in de buurgem. in het sranatongo), we gaan eerst studies met hen doen. Een leuke vrouw; een studie van Natasja, een alcaanse ( één van de marron stammen, dit zijn afstammelingen van de weggelopen slaven), daarna studeren we met haar dochter van rond de 14 jr. We studeren uit de 'goed nieuws' brochure. Bij het hoofdstuk over het koninkrijk let ze goed op en stelt ook nog een goede vraag: "met welke man gaat mijn moeder dan, want ze heeft 4 kinderen van verschillende mannen?" We leggen het zo goed mogelijk uit......en ze vind het allemaal heel logisch en begrijpelijk. Als je hier dingen goed onderbouwd met bijbelteksten en goed uitlegt ( wel eenvoudig houden!) dan geloven ze snel, omdat ze de bijbel voor waar aannemen en écht als gods woord zien....mooi hè... Frederik en Julien zijn dus intussen met Hesdi bij een studie en Marron is met Djamal -de zoon van 14 jaar, hij is al gedoopt, van Hesdi en Natasja- studie aan het doen met de kinderen van de studie van Natasja.
Rond 14:00/14:30 komen we bij hen thuis: Hesdi legt uit dat hij de 2 huizen zelf heeft gebouwd. De ene had hij eigenlijk laten bouwen, maar steeds vroegen de bouwers meer geld, dus heeft hij het grootste deel zelf (af-) gebouwd. Het voorste huis wordt nu verhuurd ( een beetje bedoeld als investering voor appeltje voor de dorst als ze met pensioen gaan), het is evt. later voor zijn zoon als hij daar wilt wonen. We eten wat en kletsen vooral veel, maar Hesdi springt op en neemt ons nog even mee naar Nieuw Amsterdam, mooi uitzicht op zee waar de rivieren in uitmonden; dit is de plaats waar ze varen om dolfijnen te gaan spotten...en ja hoor : wij zien er ook 2!!!!. 'Savonds gaan de jongeren nog naar de bios in de stad.