5e week

Maandag
Niet zo'n goede nacht gehad vannacht op de boot, we konden met veel moeite nog 2 van de 4 hangmatten ophangen van de 4. Frederik en ik 'slapen' dus op de houten bank. ( Ik probeer nog even naast Julien te liggen, maar dan voel je alleen maar ellebogen en knieën van de buren....). Zó vol is het dus op de boot..., sommigen hangen zelfs hun hangmat boven die van iemand anders.....Dàt zag ik niet echt zitten om dat nog 's avonds in het donker te gaan doen....
We komen om 5 uur 'sochtends aan ....en wáár....op een plek kilometers vóór Nickerie, d.w.z. In het pikkedonker ( dat kennen wij niet echt hoor!!!! Zó donker) op het platteland. Met al je bagage sjouwen... ( de jongens ook gelijk wakker, want het is echt sjouwen geblazen) door de modder en koeievlaaien, je ziet echt geen steek...Ook begrijpen we het niet goed hoe het nu allemaal gaat, niemand legt wat uit en als je het vraagt zegt bijna niemand duidelijk wat er gaat gebeuren, behalve dat we op moeten schieten anders gaat de bus weg....
We moeten dus om deze gekke tijd het speciaal pioniers echtpaar waar we gaan logeren wakker bellen en weten dus niet waar ze ons moeten halen....Ze staan echt, ook de komende dagen dus, constant voor ons klaar. Wat een lieverds! De rest van de dag dus een beetje slapen, uitrusten, uitpakken en wassen. Tussen de middag samen met Marjan koken. En kletsen natuurlijk; we vertellen elkaars verhaal hoe we in de waarheid kwamen...Ook zij heeft een naar verleden. Ze laten ons verder volledig onze gang gaan, dus voelen we ons snel thuis bij ze. Wie niet? Ze hebben bijna doorlopend gasten; logées, eters.... Ze hebben 1 logeerkamer en ook speciaal een slaapbankje in de woonkamer. Tja: hoe ze het doen? In de speciale en dan ook nog in de vervangende kringdienst.... Deze dag slaapt Danny op de bank als we aankomen...sssst... , hij was ook op de skp, een pionier in het chinese veld uit Paramaribo. ' s middags komt een echtpaar uit Nederland eten, 'needgreaters' uit Rotterdam. Zij pionieren in Coronie sinds april dit jaar: Deborah en Ralph Heerschap. Ook de ' buren' ( ook needgreaters uit Nederland): Mike en Mirthe eten ook mee...
's Avonds kan Marron met wat broeders gaan voetballen; wel op steen.... Niet te geloven dat veel surinamers daar op blote voeten voetbaleen! Marron gaat ervoor: op sókken!!! ( z'n schoenen liggen nog in lelydorp)

Dinsdag
Velddienstactie in de zaal. Ook hier werken ze niet veel langer dan 11/2 uur... De zon brand gemeen fel... Vandaag ga ik koken heb ik voorgesteld, en dus ook de inkopen doen op de markt. Dan grijpen we dat ook aan om eromheen een uurtje straatwerk te doen....hele leuke markt! Veel fruit en groente, vis, etc. Het wordt vis ( oeps die moet ik dus zelf schoonmaken .....ahhhhh), oker, kouseband, komkommer, tomaat, ui, knoflook, kool... Ook wordt ik verleid om een lekker taartje, een lokale lekkernij - huisgemaakt- te kopen. Een soort appeltaartje, maar dan met annanas en rozijnen. Mijn gerecht vind ik zelf heerlijk en het smaakt iedereen goed.... Een beetje de schade van Apoera ingehaald!!! ( geleefd op blikvoer aaagh) 's Avonds is er weer een actie om 17 uur. We werken ongeveer 2 uren. Dan is het al donker. Marjan tourt ons nog wat rond. We zien ook het huis waar Remco en Caressa Latten ( Caressa van Maurik - Waddinxveen oorspronkelijk-) gaan wonen. We rijden door en komen uiteindelijk bij zeedijk, je kijkt uit op de Nickerierivier en verderop op de Atlantische oceaan ( je ziet dus een stuk verder terug waar we uitstapten met de boot in de middle of nowhere...). Lijkt hier een beetje Nederland met die dijk, stukje strand en de zee...( wel wat te modderig om te zwemmen..., slib van de Amazone rivier...)

Woensdag
Velddienstactie. We werken hier ook steeds met de uitnodigingen van het congres. Een korte aanbieding is de aanmoediging, maar soms heb je toch een gesprekje.... Het is hier geen haastwerk zoals Nederland!!!
's Middags vast wat inpakken en voorbereiden voor de vergadering van vanavond, als gezin de bijbelstudie voorbereiden ( terwijl de rest siësta houdt.... We kunnen daar nog steeds niet erg aan toegeven...zó zonde van je ....tijd...! Maar daar lijkt iedereen hier genoeg van in huis te hebben....?!) wij gaan uiteindelijk toch nog even een uurtje met de jongens bij een hotel zwemmen...

Donderdag
Op tijd op voor onze taxirit van 4 a 41/2 uren. De br. Rijd ons weer en heeft vanaf gisterenavond al bij 'ons' op de bank geslapen. We komen echt letterlijk langs het huis van Deborah Pisano ( pionierster uit Ned., ook bezocht in onze eerste week....), we bellen haar even om te vragen of het uitkomt dat we even pauseren en drinken bij haar....Máár ze stelt voor dat we even naar haar studie komen, zij woont ook langs diezelfde weg, en met haar ter aanmoefiging kennismaken. Dat was echt een goed idee! Wat een enorme hindernissen moet deze hindoestaanse overwinnen! Ze is alleen ( haar man is overleden, die was ernstig ziek) en zorgt alleen voor haar zwaar gehandicapte zoontje. Verschrikkelijk te horen hoe haar familie haar behandelt nu ze met jehovah's getuigen studeert. Ook haar zgn arts ( ook tevens pandit) wil haar negatief beïnvloeden en krijgt haar zelfs eventjes op een demonische manier in zijn macht... Haar familie hielp soms om dingen uit nederland te versturen die ze nodig heeft voor haar zoontje, maar laatst belden ze op met de medeling dat ze niets meer zou krijgen als ze met jehovah's getuigen studeerde... Ook was er een voorganger van een protestantse richting in de buurt die zei dat als ze eenzaam was dat hij wel voor haar kon zorgen ( daar stond niet alleen tegenover dat ze lid zou moeten worden... Máár ook met hem naar bed zou moeten gaan...) pfff schokkend verhaal, maar indrukwekkend sterke vrouw!
'S Middags in Lelydorp voor de laatste (!!!!) keer roti eten...
'S Avonds ga ik nog met pionierster Agneta al mijn nabezoekjes doen om ze haar over te dragen. Eén vrouw ( Hanna) m.n. blijft door mijn hoofd spoken: ik móet er gewoon heen ( hoe moe ik ook ben...)! En dát wordt beloond! We herkennen elkaar al vanuit de auto, raampje open: roepen en zwaaien. Ze is op het veld met haar man aan het vissen ( niet zo maar voor de lol...), ze rent naar huis. Gaat zich een beetje wassen ("ik stink naar de vis hoor, sorry") en haalt stoelen voor ons. In het donker ( mèt zonsverduistering...!) studeren we. We doen niet het leert boek, wat ze vorige keer bijna smeekend vroeg, maar de goed nieuws brochure. Beginnen met gebed en laten haar allle bijbelteksten lezen. Ze is heel eenvoudig, maar begrijpt precies waar het om draait en haalt vrijwel op alle vragen de goede antwoorden ( mèt eigen woorden!) eruit!!!! Emotioneel afscheid volgt.....! Ik moet wachten als we weggaan, want ze wilt iets persoonlijks aan mij schrijven..!...en als verassing schrijft ze een afscheidsbrief..... Een hele bijzondere ervaring...! We doen nog wat leuke nabezoekjes en om 9:00 uur stoppen we er maar mee. Je lijkt hier nooit echt klaar te zijn... Agnes vertelt dat ze veel nabezoeken en studies moet weggeven... Nabezoeken durven de pioniers eigenlijk niet te doen.....want: dan krijgen ze wéér nieuwe studies!!!!!!

Vrijdag
Inpakken, wassen en 'smiddags nog even met de jongens ( gisteravond is Julien's vriendje 'Julian' nog komen logeren) naar het zwembad verderop, wel even 20 minuutjes lopen ( geen auto meer natuurlijk...) in de brandende zon...maar daarvoor wordt je beloond: met een frisse duik. Ik begrijp nog steeds niet waarom de 'locals' vrijwel nooit zwemmen. Dit zwembad is voor zwemles ( particulier les dus; voor de 'happy few'). Hier zie je eigenlijk af en toe alleen wat tieners zwemmen of surinamers uit nederland.

Vrijdag op zaterdagnacht ( 3:30 weg)
Een zware, vermoeiend en lange reis staat ons te wachten: vliegen over curacao en daar de hele zaterdag doorbrengen en dan zondagochtend pas thuis.........